سفیر الحب

درختان و کوهها و دشت و جهان

از انسان و جن ها خدایش همان

زمین وفلک خلقت این خدای

خریدار آن در گرانقدر جای

هزاران ستاره فروزد فضاء

به شش روز سازنده دست خدا

بسازد خدایم جهانی عجیب

عبادت کنان در دعا  بی رغیب

مسافر چنان در جهان زنده ایم

سراطی به راهش گران مانده ایم

سر راه آن هر ملک پاسبان

عبور از صراطش به سختی نهان

به دریای جنت رسی ای عزیز

به اعمال خالص نه با هر گریز

نه با زور و تزیر و داد و بداد

به روزه  نمازت رسی در جهاد

اگر طالب عشق جنت همی

بزن خط قرمز به هر درهمی

نه در رقص جوشان نه در نای و نوی

به قرآن توحید ناطق بجوی

چو در عزم مردان و شیر زمان

بدر کن اطاعت جماعت زنان

به اخلاق نیکو مزین شوی

عدالت رفیق عبادت شوی

سر از هر ستم در نکن بار را

اگر شیر شیران شوی خار را

کرامت و بخشش بکن شادمان

به خورشید خفته نگر یادمان

بجوشان عشق و محبت همی

سر راه غفلت رسد در کمی

اگر لازمش باشد اندر خطر

زیک لحظه جوشیده گردد نظر

نصیحت کنم هر که خواند سرود

همه روزه در عید گشتی فرود

از آن خشمگینی برو در کنار

که هر لحظه اش عمر کاهد به دار

دگر گویمت ای رفیق رسم را

که بی عشق تو دل تنم زخم را

چو دانی که دنیا به آهم کشید

تمام بلا را به راهم کشید

به ناله زده دلبری شب نواز

جوانی گذشته به مستی نساز

توموی سرم برف ها یار شد

به صد رنگ گشتن نهی عار شد

خدایا به صد شکر نعمت زیاد

به باد و به آبی زکوهت فتاد

به سبزه و گلها و هر دیده ای

به خورشید تابان جهان زنده ای

به قبرم به مرگم به عمرم قسم

به تابوت بر سر گرفتان قسم

به گورم بکندان و کفنم درود

به یاران در رفته حالم درود

مرا راه بخشش اگر بوده است

یه مثقال دردی به زر بوده است

در این دشت سبزم کنم سروری

ویا در گمشته  شوم  نوکری

خدایا چنان آفتابم فرود

ز درد عزیزان غمم کم نبود

مرا سیخ کردند در لپ قلب

مرا سیر کردند از درد و تب

همین عشق و عقلم چنین زاده است

چه شد گر مرا آدمی رانده است

دگر حرف را کم نیارم زیاد

دگر پر فریبی بکاهم زباد

مرا  دشت غربت پسندیده ام

نمای غریبی به دل جسته ام

به از یار و یاران و خوش زادگان

به از مهر اخیار نزدیک جان

تن و روح تنها به دور از الم

غریبی  جمالم به دور از ستم

گلی کاشتم در زمین قوم را

درو کردم از آن هزار شوم را

جاسم ثعلبی(حسّانی) 31/01/1391

الشجر و اجباله و اسهوله او حوالیه

الانس والجان مخلوق الالاهیه

عجب دنیا وسیعه فی السماء و الگاع

مشتوله القضیه ابغالی ما تنباع

ربک صور العالم نجم بفراع

ست ایام صفه الدنیا محمیه

صفت والرب دعاء المخلوق بلترحاب

دنیا لل عباده او طاعه للی تاب

امسافر بل دنیا عاجز او شیاب

علی النوبه الحضور ابصحنه مخفیه

علی النوبه ابصراط المستقیم احضور

تعبر والحمل مکتوب سطره ابنور

اذا صافی النیه او بل کتب مسطور

تدخل جنة الرب میه بل میه

جنه لل طلبهه ابدنیته تعبان

بس ناکر الصدقه ابدنیته خسران

لا صوم او صلاه و ابسهرته سکران

اصبعه ایرن بذانه کله ابوذیه

یوذن هوه و افروخه تدور اعلیه

بس لل رگص ساهر محد ایماشیه

من یرکس ابمشکل یاهو الیوالیه

لا ربه یعینه ابحسف تالیه

انت انسان لازم تعرف القانون

بل قرآن مکتوب الحکم بلنون

امگمر من کلام الباشه و الخاتون

قصن طبعک اشتله ابارض بریه

العداله اترید من یرعیها یا انسان

لا تظلم یجی وکتک ترا او تنهان

اکرم و الکرم معشوق لل شبان

گلبک بل فرح زید ابحواشیه

زید امن الحواشی او کثر الصدقان

یوصل من تریده ابلحظه یا ابو افلان

ابوکت الواجبه یتعنه لو غلطان

ما بین العمام اتصیر شمسیه

انصحک یل قریت اشعاری یا صندید

حسب کل ایامک فرح عید ابعید

لا تغضب یطول العمر مهما اترید

حط های الوصیه اباذن ترچیه

بعد شترید ازیدک یا بعد روحی

ابجفاک الهم ضربنی او کثر اجروحی

من رادت الدنیا همهه ابنوحی

انوح اعلیک سمعونی الحرامیه

سمعونی و اجونی لیش نوحک زاد

من بعد الشباب الشیب خضر عاد

صبغنه او هلسینه ابتیغ ابد ما فاد

صبحت غایتی بل گلب منسیه

نسینه الصید والمشحوف وابلامه

حصدینه الزروعنه واتت الغنامه

مرتاحین من الخرج وافلامه

العمه والبرگه وارفیع او مچریه

اشکر ربی ایزید ابنعمته اهوای

مجانی الهوا واجباله تجری المای

وافصوله او ربیعه او زهرتی ابدنیای

یغطی اشجارنه بزهور ساریه

معلم عمری خلص بل صفوف اشباح

نجمی بل سماء مزهر او ماینلاح

درّسنه او تعبنه ابکثرت الافراح

شمال اهوازنه و شرجی الحمیدیه

من سید نبی درسنه لل مگطوع

من حریه ملاشیه رحت ابطوع

الی سید کریم العین دو مطبوع

عطری شاع من کثرت التربیه

ابشلنگ آباد گذرنه العمر ویاک

یلقاری اشعاری صدّگ آنه اهواک

احبک دوم ما اتحمل الفرگاک

شمع داوی  یضوی اشعاری لیلیه

هله بل موت لو دش حفنة اسنینی

او هله ابشیال تابوتی او مساکینی

او هله ابحفّار گبری والمچفنینی

اعتذر من کل بشر زعلان بشویه

زرعت الصبر بارض الصیف شل عظمی

او کتبت اشعار ملفوضات من نظمی

او حملت اهموم واکذوبات من صغری

العدو  ویای ما اثر مچاویه

اثّر هل چذب بس بل نظم شعریت

تگلولی عمامی او حاسدی اشسویت

لو کاتل نفس منکم مضل بل بیت

شفتوا هل حسد هذه ی معانیه

بعد مارید خوه او لا ارید احباب

من عدکم عذابی گلبی صب مرزاب

دمه نثر بل صبخه او شتل له احباب

عندی امنل العمام الاف با لمیه

من الشاعر جاسم امحمد الجبیره الحسّانی السلیماوی الساری

31/01/1391

من علمنّي حرفاً شنيدم نام زيبايـــــــــت

فقد صيّرني عبداً خريدم نظم شيدايـــــــت

تو را در آسمان ديدم خيالي نيست جويايــم

درون كلبه ي دردم پسنديدم نواهايـــــــت

دل آزرده نشو جانا مرا در قالب تعليـــــــم

به تنهايي سفر كرده درون جام ديبايــــــت

شميم قطره ي باران كه در قلبت فرو رفتـــه

مرا شوييده در وادي، دل و عقلم به آوايــــت

به آب صاف و دريايي بهشتي در زلالـــت را

مرا نوش گوارايي بشستي در صفاهايــــــت

پيامبر گونه اي يارا معلم سرور دلهــــــــا

شبيه آن رسولاني بجوشان در نداهايـــــت

چه خوشحالم از آن روزي كه دردم مي شود درمان

سراغ باغ رنگينم بجسته بوي گلهايـــــــت

خوي خوش معشر نما در دشت دلهاي يتيـم

مهتاب زن در ظلمتم سر باز آن ماوايـــــت

تو را در خواب مي بينم و در روزم سر افــرازم

اگر در سينه جا دارم سفر كرده به شيوايــــت

بكن ريشه ي جهل و غم از اين ساحل درياهـا

خروشان مي شود اذهان ِ زيبنده به دنيايـــت

بكار آن ساقه ي تعليم در دلبان مستي هــــا

گلستان مي شود زيباست در اطراف دريايــت

الهي عمر بي حاصل كه در چنته به من دادي

به عمر آن عزيز جان برخ دل در نما هايـــت

ثعالب سالها كوشيد در تعليم و آمــــــوزش

به شهر و روستا رفته كشيده درد غم هايــت

فقد صيرني عبداً شربت ا لنظم من فكــرك

رايتك في السما ءا ستاد مو متخيل النظــره

في بيت الالم حبيت شمه نابعه الگلبــــك

تعذب گلبك التعبان في قالب ربانه اسنين

انه الوحدي ابسفر طريت ابشطوط التنظر المطــــرك

قطرة ريحتك مطرت علي گلبي ابسهر جـــــــــرار

غسلت جسمي و الامي او علي الوادي إسمعت صوتك

مايك صافي يا بحري جنة انته او زلالك طيــــــب

شربت العافيه او غسليت عگلي من كثر ذكــــــرك

يا سيرت نبي الاسلام يا استاد يا  جيـــــــــدوم

يا شبه الرساله ارسيت فّور بل گلب عــــــــطرك

فرحت ابيوم داويته الگلب من كل الم و احــــرور

ادور بل ورد بستان متلون يشــــــــــع وردك

عاشر يتامه يا شهم اخلاقك او فنك نبـــــــــذ

بزغت شمس من ظلمتي جندي المدينه الحبتك

اشوفك في منامي اهواي و ايامي ابفرح ســـرها

اذا دخليت دلالك طويت الطرق من دربـــــك

سروده جاسم ثعلبي (حسّاني) 30/01/1391

شعر ترجمه شده فارسي و عربي

تو را جانا رخت دیدم پریشانی

شکستی قلب غمگینم نمی دانی؟

خطر از اشک چشمانت خبر داده

غزل با عشق سنگینم نمی خوانی؟

مرا در زنده های درد دیروزی

نفس از جسم غم خوارم نرنجانی

چرا رنگ لبانت زد کبودی را

خدا نا کرده از دردم نلرزانی

تو را یک تک ستاره آسمان دیدم

لذیذ المزه ای جانم فسنجانی

دلم در آینه بنگر چقدر صاف است

صدای باد در فصلم خبر خوانی

نگر در کشت یاران در زمین شور

بکار آن غنچه ی سرخم به شریانی

اگر هر گل به غنچه رو نما کرده

مرا با ساقه در عقلت بچسبانی

جاسم ثعلبی (حسّانی) 29/01/1391

فتحیت باب الصلح سدیته ابزعل و انکسر

هدفت لب الگلب جرحیته اببخل و انکسر

لملمت الحسان من عودک فتل و انکسر

اتمرمرت من لومتک تعبان ابکلامک علی

اتندمت آخر وکت سکران ابختامک علی

فرحان من لوعتی متهنی ابغرامک علی

والگلب مالوم چم مره نحب و انکسر

الدهر اشعل ختامه ابنفط و ابنار

حرگ ستر الغرام او مزگ بلنار

الابن سطر علیه الحطب و اب نار

احترگت ابنارهم قصبن علیه

گذّرنه الوکت جرنی و اجّره

الصدیق احترمه ابواجب و اجره

سکنت ابدار محبوبی و اجره

طردنی ابلحظه سد بابه علیه

تفاولت العمر بعدک ولا فاد

دوا المحبوب مرضنی ولا فاد

کلوا من چله الطبخیته ولا فاد

ابضحک و ابکرکره ردوه علیه

من الشاعر جاسم امحمد الجبیره الحسانی السلیماوی الساری

29/01/1391

مرا در بادبان عشق ، دلم یک لحظه جا دادند

بدون غم سفر کردم ، همه از دید من شادند

چنان در نیلگونی یار ، آبش صاف و مهتابی

به شادابی گذر کردم ، صدا در بال مرغابی

چه موجی سخت و گردابست ، کنار قایقی جستند

زده پرده ی غرش را ، دل آرامی مرا بردند

نگاهم داغ دل پیچم ، کشانده میل کم هوشی

به موج قله ی دریا ، بلندی های سر پوشی

در اقیانوس تنهایی ، زده قایق در آوازی

به هر جا رقص رو کردم ، چو ساحل خفته در نازی

نه باد و بادبان همیار ، نه کشتی ریسمان داده

اسیر عشق دریایی ، لبان پوسیده در باده

من و دل در پریشانی ، غم و درد و مشقّت ها

دریده پرده ی حجبم ، عنان دستِ محبّت ها

چنان در عشق تابیدم ، دلی در آتش سوزان

بلرزد از لهیب آن ، چو برقی می زند برّان

بیاد قصه در بادی ، که دوداز چشم ها بارید

 مرنجان دلنوازی را ،چو غم در قلب ها خوابید

جاسم ثعلبی (حسّانی) 28/01/1391 

تگول الناس خواجه خوش عنده اخلاق

او تحسب بیه مثل الگمر والجنه

تگول اهوای عنه کلهه زین او شین

علی کثر المصایب ما الومنه

تلاوه اویه النساء بچفوفه العچبات

نوبه یحثر او نوبه یصیدنه

عَدّه امن السنین ایامه الکلفات

ما طاع الاخوا ما ارید احمدنه

فتح گلبه المرته او فرچه ابسجاد

ابد ما طاع لل خوه هل امسنه

او منهن بل گعد خاتلهن البد ذات

فرو کل عمامه ابلوعه و ابسنه

لا یعرف عمام او لا یطیع احقوق

و انه ابسد الحلیب اختل و احبّنه

لا واجب حضر لا یبدی ابترحاب

و انه بل حلم و سط الصدر ابوسنه

السبع خلّف اسباع او عاشر الطیبین

الخراء خلف اکلاب او ما اذکذنه

کلام المره بس عنده سند لل گاع

اذا تحچی امریته ایگوم یتهنه

یلاخص بل حچی المرته اشحچت واشگال

اذا یخطی ابکلامه اتگول اعدمنّه

تسد الباب بل کناسه تضرب بیه

وکت المس حچیهه الگبره یتدنّه

27/01/1391

ولک قتلیت حبک بل گلب مرات

داویته ابلطافه او ما تجازینی

عدد مرات ترمی اسهامک الکلفات

نبتن بل چلاوی او گصن ایمینی

نصحتک بل کلام او وگفت الشدّات

لاکن بل سهوله لیش ناسینی

حسافه ابدار ظلمه صیرتنی اویاک

بل حیله تدگ بابی او تماسینی

واذا چفک یشیل المای و انه احذاک

عطشان و اجر جسمی تخلینی

هل هذا وفاء و احسان لل رباک

من زغرک حملتک حفنه بسنینی

جوز من المنایط عزّاء العزّاک

تشکی الناس من طبعک امخزینی

لا اگدر افهمک لا اشد اثبات

ادور اعلی الستر و الهث امخلینی

لا ترتد یخایب لا الک ردّاد

خاف الرب یخی واستر او سلینی

تچردس بل مشاکل و انت غافل ذات

صندوق البلاوی انترس شچینی

درب الصدگ صافی والصدَگ ما مات

الکذب طبله او یدگ صوته اماذینی

ما اتسمی و اگول انت رجل عتبات

زحت المستحی او عگلی الیدلینی

17/01/1391

آنچه بر چسب ستم بر دل فرود آن تو نبودی

آنچه غم در دل شب روشن نمود آن تو نبودی

کوست دلداری کشانده در نم خاک مذلت

آنچه در بطن دلم آتش گشود آن تو نبودی

یاد آن بلبل نمایی درب بستان لبانت

یاد باد آن روزگارم در فریب آن تو نبودی

کاشتی ریشه ی صبرت در دلستان غریبم

ساقه ات برگی ندارد میوه اش آن تو نبودی

آخ از نیش زمانه  بارها نیشیده جانان

بر دل و قلب رمانم نیش زد آن تو نبودی

درد و شلاق خیانت بر جسد کرده کبودی

آنچه جلادم کشانده بر تنم آن تو نبودی

هر چه غم از تو کشیدم در قبال بودنت

کاخ دل ویران گشته پایه اش آن تو نبودی

چه کنم کلبه خرابم خیس کرده برف و باران

راه تسلیمی گرفتم سرورش آن تو نبودی

جسم نالانم و پیکر تخته گشته استخوانی

آنچه خشکیده تنم را بی گمان آن تو نبودی

جان به پرهایم زدی پرواز در افلاک عشقت

آنچه دریا غرق گشته این منم آن تو نبودی

خواب بودی در خیالم رعشه زد قلب دلیرم

آنچه بیدارش نمودم هان دلم آن تو نبودی

شاد گشتی در مزار عشق دیوار محبت

آنچه فریادم شنیده مستیت آن تو نبودی

بام دلها بانگ کردم دلبرم هستم عزیزم

زیر بال دلفریبی جسته ام آن تو نبودی

جاسم از درد زمانه سال ها  نالیده قلبش

هر چه در مستی روزم خوانده ام آن تو نبودی

ثعلبی ثعلب گلها یا که ثعلب مرغ خوار

گر چه هر دو می پسندی دلبرم آن تو نبودی

چونکه گر ثعلب نباشد بستنی بی مزه یارا

آنکه با شیرین لبان وصل تنم آن تو نبودی

دلت سنگه ، چه بی رنگه

صدایت کرده ام جانا

تو را در گل و لای عشق

کشیدم با غزل خوانا

دلم تنگه

دهان بر بام قصر تو

هزاران ناله ها کرده

جواب نامه ها خاموش

پشیمانی به جا کرده

دلت سنگه

صدایت کردم آن دیدار

صداها خفت در گوشت

در و دیوار شد آوار

ندامت پند آغوشت

مرا تنها سفر بردی

به سوی یار و خوشبختی

کنار باغ و بستانت

گذر کردم به بدبختی

چه بی رنگه

تو را از دور می بویم

ندای شعر تو زیبا ست

اگر روزی نشد دیدار

بر هم می زنم دنیاست

دلم در رازها زنده

از آواز پریشانت

فریب این سکوت تو

کشیدم درد دورانت

نکن زاری نکن ناله

ظرافت در دلم پیداست

در آغوش خیالم باش

می میرم از این تنهاست

بیا در کلبه ی دل باش

دل آزرده نکن یارا

بدان با این بدون تو

تو زندانی مکن ما را

جاسم ثعلبی (حسّانی)

26/01/1391

دل پریشانم

دل پریشانم ، چشمه گریانم

از این هوای غم و نم ، کو یار درمانم

شاد و خندانم ، در گریبانم

از این همه دلواپسی ، تیری در جانم

زخمِ بازِ دل زده ، بخیه ها کنده شده

گوشت دل پوسیده است ، مردنم محرز شده

مرگ در قلب و تنم ، پاییده شریانم

خون پاک زندگی ، خشکیده گلدانم

گو چرا نالان ، گو چرا گریان

تن و روحم زنده شد ، با بارش باران

موی سر ریزان ، سر و تن خیزان

قدرتم کم تر شده ، با ریزش دندان

وه چه پر بارم ، از غم و زارم

کم کمی لرزان شده ، آن پوست دیوارم

بید پا لرزید ، عشق ها خوابید

بر پل دردم ، رهسوار جویید

وای بر این زندگی با درد غمبارش

وای بر این بردگی با اشک خونبارش

عمری را در محضرش تنها سپرده دل

کاشته مهر تبم در قلب بیمارش

گل عزیزانم ، مانده دربانم

خاطره مانده ، در دل و جانم

دل پریشانم ،  چشمه گریانم

از این هوای بی کسی ، او درد و درمانم

جاسم ثعلبی (حسّانی) 24/01/1391

آسمان خفته به غم ، نم گرفته سالها

بید ها خشکیده گشته رو زمین

بی بهارش بارها در ناله ها

دوده ها در کلیه چون سم خفته است

سنگ بار دردها در خانه ها

نفس دلها گرفته هق هق صوتش همین

توده های ابرها پاییده در جو گامها

چشمکی زد آفتابم ، حاضری زد غیبتش

روزنه از خاکها گرد و نمش نمدارها

برگ ها الوده گشته ، از گرده شد خروارها

آرایش رخ ها به نرمی ، رو گرفت دیوارها

ای دلا بیچاره ای تو ، زندگی در زوزه ها

زوزه ی باد خزان و ، زوزه ی دلدارها

همه جا زندانی مسته ، شیونش در غارها

غار دنیا به نموده ، نغمت از اسرارها

جاسم ثعلبی (حسانی) 24/01/1390

ابو اسعید هله فیک و الف نعمین

اشکر کل کلام ابشعر ودیته

من یوم اتحدنه او صرنه منصورین

حبکم بل گلب مکتوب فهمیته

ابو مهدی جسر الکم سنه او سنتین

ما طخنی الزمان ابعرفه طخیته

انتم اخوتی یا سلوتی الطیبین

هل معروف عطور ابورد شمیته

ادری اخوانی مثل الگمر معروفین

قصن اشجارهم بل گلب شتلیته

عَدّی لل صدیق او صیر اله احزامین

احزام الخوه او الثانی ابنظم بیته

باوع من بُعد عدّل کلامک زین

الانس بل طبع عند الغیر سرّیته

تخلّق لل عمام او حط لک السانین

السان ایجره و الاخر التربیته

لتعادی اخوک او حطه وسط العین

درب الخبث بل دلال سدّیته

ابدی و انشد و ارسل رساله الشین

لتکرهه او تگول افلان ملّیته

احسن گعده لل ضاف العمر عمرین

یگعد وی عمامه او بخته او صیته

العمام اترید طراد ابخشب من تین

والقاید علی ظهره حمل نیته

یحصل بل عمام ابخشمه صم دمّین

ما یقبل نصیحه ابعگلی نصحیته

طریق الخوه واضح کله دین ابدین

او کل زین العمام ابورد شمیته

اذکر بل کتب مذکور ذات البین

حرام اعلیک لفظ ما جانی ما جیته

صلت رحمک فروع الدین کل یومین

دگ باب السلامه او مرضه داویته

21/01/1391

من الشاعر جاسم امحمد الجبیره الحسّانی الساری

دلا با تو جهانی یار دارم

چه شب هایی به یادت زار دارم

اگر روزی رسد وقت جدایی

جسد بی روح بی دلدار دارم

***

کشیدم درد هجرت تا که مُردم

شنیدم ورد قهرت تا که خواندم

دل آزرده نشو ، تو کردی آغاز

دلت تابیده مشکل تا که بردم

***

بیا جانا ببین درد و خمارم

بخوان قصه ی عشقت در کنارم

میازار این دلِ دیوانه ی من

بیا ریشه بزن هان در کنارم

***

پری دختم تو مهتاب زمانی

کشیدی از دلم غم زندگانی

مرا در کاخ زیبایی رهاندی

هزاران گل تو بستانِ جهانی

***

میازار آن دلی در غم نشسته

به زندان غمت یک دم نخفته

شب و روزش به بیداری کشیده

درون باغ تو یک لحظه مانده

***

بیا در باغ دل بنشین عزیزم

مرا بی تو شب و روزم مریضم

اگر قصد جدایی داری ای دوست

بِکن گورم که من در خیز خیزم

***

پیام دوستی درآن نوشته

نباریده نمی برفش فراوان

شرایینِ دلم چون نهر بسته

***

دلم از دلبران پاکیزه گشته

گلی بی خار در قلبم نشسته

نیازارد کسی خفتیده در آن

هزاران غنچه ی بازش گرفته

***

مگر درد و غمت خوابیده گردید

مگر آه و نمت آغشته گردید

بفرما دل و دل بانش کنارت

دل از مهتاب را تابیده گردید

جاسم ثعلبی (حسّانی)  20/1/1391

بچرخان خان دل گشتت همین است

به هر جا می روی عشقت زمین است

سر کوی محبت را چو گشتم

دل و دلدار تو ، جانا رهین است

***

نتابیده رخت در دیدِ مهتاب

نجوییده گلت در عشق شب تاب

جهانی دربه در کویت بگشتم

نجستم ظاهرت جز اینکه در خواب

***

غریب و بی کسی هستم در این بست

به چادر زندگی کردم در این مست

تک و تنها در این عصر و فنونش

مرا باور شده دنیا همچنان پست

***

بخشکان برکه ی دردت ز دشتم

بسوزان غنچه ی مهرت ز کشتم

مرا تنها گذار در ، گردِ بادی

بخندان خامه ی گرمت زنشتم

***

گل خوشبوی در مزرعه روزی

رسید از اشک محبوبی به چشمم

مرا سیلاب برده چون غدیری

غریق دشت زیبای تو مستم

***

زمانی شاد خندان بوده رویم

سرازیری نموده سوژه گویم

ته کوهها رسیدم بی پر و بال

نه با پا می دوم نه پر ، نه خویم

شنیدستم جهان آباد گردد

ظهور ناجیان آزاد گردد

نشستم بر سر صبرم ولیکن

غم و قصه و جان فریاد گردد

***

خدایا آماده کن مهدی ظهورش

چو مهتابی زند چندی به نورش

عجل کن سیدم در انتظاریم

بِکن از شیعیان دردی و شورش

***

بیا مهدی جهان در انتظارت

دل و جانان ما در افتخارت

کشیدم درد ظلمت ها فراوان

چو سربازی شوم جانا کنارت

***

بیا ای مهدی صاحب زمان را

بپوشان این جهان شبنم امان را

نمی دانی که شاگردان مستت

کنار و گوشه پوشیده جهان را

***

کنار حوض زمزم خسته خسته

انتظار مهدی مولا نشسته

الهی در فرج عاجل بفرما

ظهورِ سیدم ، همتا فرشته

***

زاده در کعبه علی توحید را

در میان لاله ها چون بید را

ای عدالتخواه ای شیر زمان

او کنوز جنتش جویید را

***

کاشت مهر و عاطفه در دشت خشک

می کشاند دشمنی هر چند را

***

ای شهید کربلا ای تشنه لب

ای امام مرد حق ای نور شب

دل پذیر این جان فدایت کرده ام

در عذاب و قصه ات دل گشته تب

***

یا اباالفضل یا علمدار حسین

ای دلیر کربلا ای شیر دین

جای کف دستات دیدم سوختم

ساقی کوثر دلاور در حنین

***

زینب و محسن ، حسن و احسین را

پادشاهانی و کرسیشان دلی

***

زینب دخت علی خواهر حسین

هم مبارز همسفر ماهر به دین

قصه نوشیده ی این زن کربلا

گاه یک حامی و گاه از ساجدین

***

تشنه شد فرزند سردار امین

علی اصغر برد پیش ناکثین

تیر زد قهر زمان قلب امام

بین دستانش فتاده اینچنین

***

همه جا تابوت مستضعف نشان

بر کمرها جثه ها در بار زد

***

مهدیا با جثه ها کاخی زدند

کفر و استکبار را آهی زدند

دل به استمداد یورش منتظر

در درون سینه ها شاخی زدند

یلّی خنت الخوه وین المرجله

اتحزمت بحزام شرک لل فله

اتحزمت و اتصیح یا ثار المضی

جمعّت شبانها ابدار القضی

بل کذب و المکر منشار ابفضاء

فردشت بل غیبه میة عایله

اتصطر ابحچیک او تلمض لل قریب

چای حار اتشربه ابلیه نصیب

فکر الباچر مماتک یا غریب

حضر الرگبه الچوی المنقله

شایب او ابیض صفه شعرک یخوی

بل لجاجه سایر ابدربک یبوی

فاتنتهه ازغار واکبار او تموی

لازمه ازنود التفگ و امچیله

نوبه تربث نوبه تفرض یا لعین

اتطرطر ابطن البرگ تعرض حنین

جوز من هل فتن لا تگرض معین

هل عمر خلص شطاره ابمهزله

ناس تعبانه و اتصطر الهم کذب

اتشرب ابخابط او توصفهم عذب

ما تخاف الوکت دایم منگلب

سیل هادر تغرگ انته ابسنبله

لابس العار او تسن بس بل عداء

وجهک امحبب او رجلک بل نداء

حیف ربک صانعک چن گرگده

طولک او عرضک شبیه الچندله

ولک طشرت الحموله والعرب

شاب راسک ملک موتک هل گرب

واگف اگبالک او بل برگه سرب

حاط حبله ابعصی الک علطاوله

والله ملینه او تعبنه ابفکرتک

العن اباها و امهه الولدتک

عافت المستحی سبهه الجابتک

یوم اسود صرت بیه کل البله

الله و اکبر هل خبث شتت اعیال

انترست المگبره بجثاث الاطفال

اتیتمت الاف و انطردت اشبال

هل فتن گصص رگاب ابمنجله

اتعدت اسنین او ترکت الی یبیک

من شراک او شاورک من یشتریک

ترضی بل غیبه یجد من یعتریک

حتما اتطوف الحچی واتلملمه

لو تعصب لو تدگ تلطم سدور

لو یبخر فمک نشرات البخور

بایع الخوه ابشدات الزهور

طامع ابدنیاک شرک حمّله

الله یلعن کل نحیس البل عمام

الله یخزی کل فریس الماینام

الله یحرم جنته بس لل فهام

نار مشتعله اعلی جثته المایله

تدری انه اویاک قصدی و افتهم

جیت اشد ویاک عهدی و انتعم

جاک عزراییل سندی ینتقم

جوز من النمنمه و البلبله

من الشاعر جاسم امحمد الجبیره (الحسّانی) الساری

18/01/1391

ارد انشدک یا اذیه ، لیش تدلل علیه

بل رسایل عذبتنه ، اشعارنه ابصوره شفتنه

تدری انته محنتنه ، ننتظر منک هدیه

لیش تدلل علیه

لیش شرک هددانه ، حایط انصیص لگانه

بل مصایب خبرانه ، صرهه بگلیبک وصیه

لیش تدلل علیه

مره مره او زاحمتنه ، شاعر او ماهر شفتنه

بل تهایم کصرتنه ، جوز لرسلک تحیه

لیش تدلل علیه

عاتبیناک ابکرامه ، سالمیناک ابعلامه

خسریناک ابغرامه ، سهل ادروب الخویه

لیش تدلل علیه

سامحیتک و انت تلعی ، باوسیتک و انت نتعی

طفّه نار اچلای شمعی ، ناری بگلیبک خطیه

لیش تدلل علیه

اگله جوز ایگلی کیفه ، لیش تحتچ بل صریفه

طمعی والعایز تضیفه ، هذا طبع البربریه

لیش تدلل علیه

معنی :

چرا عشوه می کنی

از تو می پرسم ستمگر ، چرا عشوه می کنی

صد پیام ارسال کردی ، شعر ما سریال کردی

تو مرا اهمال کردی ، هدیه کو دم نزنی

چرا عشوه می کنی

چرا بد خلق و شروری ، شخص کم باری و دوری

در مصیبت ها چو موری ، بر درخت ظالمی

چرا عشوه می کنی

بارها تهدید گشتم ، شاعر و ماهر به دستم

تهمتت بر دل نبستم ، دست بر دار از منی

چرا عشوه می کنی

التماست کرده بودم ، با سلامی خوانده بودم

چک از احوالت نمودم ، آسان کن برادری

چرا عشوه می کنی

تو را در بخشش گشودم ، از سیلی دستت کبودم

خواب رفته شمع جودم ، در آتش و درد و غمی

چرا عشوه می کنی

گفتمت مشکل گذر را ، چرا جوییدی خطر را

طمع کاری نیست ما را ،  در دیار مبهمی

چرا عشوه می کنی

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 18/01/1391

انت وین انشد علیک

گلی وین انشد واجیک

سهرت گلبی ابجفاکم

اوحطمت روحی ابخفاکم

تدری ما اتحمل عداکم

بعد روحی شلی بیک

انت وین انشد علیک

رحت والدمعه خفیه

ابکاس شربیت المنیه

والله صدقتکم اذیه

ابسوگی نازل و اشتریک

انت وین انشد علیک

مده سهریت اللیالی

امعذب و شغلت بالی

تدری حبک عدنه غالی

انه اشبیدی اوبدیک

انت وین انشد علیک

گلبی قدمته هدیه

ابحبک اشربت المنیه

امعزتک تبغی هویه

روحی کل لحظه تبیک

انت وین انشد علیک

معنی :

تو کجا کوچیده ای

تو کجا پرسیده ام

هر کجا جوییده ام

در نبودت دل پریشان

جان و جسم و روح نالان

دشمنی هرگز نه چندان

ناگهان  خندیده ام

تو کجا پرسیده ام

رفتی با اشک نهانی

در جام عشق زندگانی

به خدا عشقت سنانی

در دلم بوسیده ام

تو کجا پرسیده ام

مدتی بیدار ماندم

در عذاب و زار ماندم

دانی عشقت در گرانی

بی تو دردی جسته ام

تو کجا پرسیده ام

دل خود را یاد بودی

نوشیده ام جام سرودی

دوستی هایت چه سودی

هر لحظه دل می جسته ام

تو کجا پرسیده ام

جاسم ثعلبی  (حسّانی) 17/1/1391

عبرن امن الریل واتعدن ابظهریه

یا نار الغضب گلبی بگت سعریه

یا نار الغضب گلبی بگت سعاره

جسمی انصاب یا هل ناس اورومی بگت محتاره

اوبیهن ............. اوشفتهه ام العیون سهاره

یا بیت الربت عنده اوسکنت یا ثنیه

کون اصیرن طیر و اندلهه ابیا لوا

مهی احرگت دلالی اوشعلته انبار الهوا

احلمت بل طیف گلبی من خدهه ارتوا

استلت گالولی تسکن بل حمیدیه

تسکن بل حمیدیه اعبور الجسر صفحه یمین

بس اهلمه ایهود ماعدهم یقین

احرگو گلبی ابخشفهم ابد ماعدهم گلب الحنین

او خدهه اتگول سیاره اوتشتعل ضیه

خدهه اتگول سیاره مرور اوتشتعل الساید

اوما توگف السیاره ابدربهه او لاتشتعل واید

والیصد لعیونهه ایطیح اعلی الارض باید

و یصیح الله و اکبر هل بلوا اشلفت لیه

بلوا اومن اسمهه الناس مختله

کتلنی ابنظرت اعیونه

الحواجب سود و الراس ابضفر حنه

عساها ادیار اهلچن سود

 کفر کل دین ماعدچن

ولااخصچن من المعبود

معنی :

از ریل گذشتند

در هوای گرم از راهی گذشتند

آتش درد و غمی و آهی گذشتند

آتش دردم به دل آتش گشود

جسم نالانم به حیرت در نمود

در میان آهوان چشم درشت

در کدام کوی و دیاری دل بشست

کاش پروازی کنم جویم تو را

سوخت دل را چه کنم پویم تو را

خواب دیدم دل ز لب پوید نوا

زار پرسیدم همان جوید دوا

در همان جا در سکونت پشت پل

از یهودان خانواده نشت دل

سوخت قلبم در فراقش اینچنین

لب زده تورم به مهتابش کمین

نور ماشینِ پلیسی داشته

هر صدایش بوق زن برداشته

چشم در نورش به کوری می زند

با صدای ای خدا حوری نهد

وای ای مردم همه مختل شدند

چشم زیبایش برام معضل شدند

تار ابرویی و سر پوشد حنا

از دیارش جان می نوشد صفا

کشتی دل با آن نگاه و دیده ات

کفر ورزیدی و غم در خوانده ات

جاسم ثعلبی (حسّانی) 17/1/1391

من انت اصغیر ربیتک

علی صدری کبرت ابگلبی حطیتک

زحفت ازحوف واعلی العشگ دلیتک

تناغی اویای اشوفک مبتسم جیتک

بدروب الفرح مشتاق مشیتک

خطر هتک الزمان ابروحی ضمیتک

واذا غابت شمسکم شعت انواری

واذا صوتک تعب بل عین نادیتک

اسنین اویاک مسجون ابطن بیتک

ما اگدر اعوفک زهرتی ویاک

اببرد روحک امثلجه ابعطری دفیتک

تذکر لحظه الی تایه ابدنیاک

مالوم الفکر بشواقی خاویتک

قسّلتک بلفرح و ابنوحی داویتک

و ابریجی او حلاة الصدقه اسگیتک

سهرت اویاک لیلی او کل نهاری ارکاض

بل بلعوم حدر الحنچ شمیتک

بعد هذا الدلال او هاذ تعبی اویاک

تتعده علیه اتگول ملیتک

ارید اربای یا خاین صقط صیتک

معنی:

بزرگت کردم

تو از نوزادی گونه پرورش کردم

در آغوشم تنت چوبی، درون قلب و دل کردم

تو را با خیز و بر پشتم ، به عشقی ناز سر کردم

بناز ای دوست خونت شاد رو کردم

به سبزه های هر شادی تو را بردم

زمانه چون گذشت ای یار، جوانی را فدا کردم

اگر خورشید زیبایت به غم رفته ، به نورم روشنت کردم

اگر خسته نوایی را ، به راز چشم نم بارم صدا کردم

چو زندانی درون کلبه ی قلبت ، به مدت ها سفر کردم

تو را من دوست می دارم ، و از ترکت عزا دارم ، گل یاسم

اگر چشمت به نم رفته ، به عطر خویش خُشکانم

یادت آمده روزی، که گم در موی مژگانم

نالیدی چنان با مهر ، جا کردم به میهمانم

تو را از سر به پا را دوش تن دادم

آب زمزم شیرین دوستی ها سقا کردم

شب و روزی و بیخوابی، کشیدم خسته بر گشتم

به زیر گردن و چانه ، تو را شم ، بوسه ها کردم

بعد از این همه خدمت و سختی ها

چرا بی حرمتی کردی ، و می گویی نمی خوامت

گل پرورده ام می خوام ،  خاین در وفادارت

جاسم ثعلبی (حسّانی ) 16/01/1391

موظلم قتل النفس من غیر ثار

موظلم کصر القصن من هل الشجار

لاتنام اللیل لا صوم اوصلاه

لا تظاهر دوم لا نوم و زکاه

راح لل حج عاف  کل گوم ابهواه

تاه رایک مای صافی ابهل الانهار

الطبیعه اترید حب و مرحمه

النظافه واجبه الکل مسلمه

جمع المازاد والقی سمسمه

الجمال اینورما یه ابهل ابار

کل شی بل عالم خلق رب الجلیل

من شجر و اورود و ازروع او نخیل

ربی نظف هل شجر من النحیل

حضر المازاد ظرفه ابهل اسفار

لاتروب المای لاتخبط صفاه

یاجد العطشان یشرب من ضماه

مای صافی یغسل الگلب ابمناه

ذکره بل قرآن  سوره و الاخبار

عبث لاتعبث یخی تکصر جزاز

ترش مکصوره علی درب البراز

یأتی شیخ اوطفل یسحق هل مزاز

استحی امن الرب یخی مو عار عار

لاتکذب حتی لو تشغی ابشغی

اکبر اذنوبک ترا تبذل رقی

ماغفر لک ربک الیوم النهی

لاتدّخل جسمک ابعد نار نار

اذا طالب لل سعاده و النجاح

صلی اوصوم اوابذکر یوم الفلاح

حاسبوا هل نفس کل لیلک مراح

ما تحسب هل عمر چن طار طار

صون بختک بالک اتبیعه ابریال

الباع بخته تایه ابدرب الضلال

هل بخت غالی و لا مثله مثال

الحفظ بخته بل بحار او سار سار

لاتعیب الناس عیبک سدده

العابک ابظلمه بخلاقک مدده

اتعده عیبه واجبک لاتحمده

علمه الاخلاق تدری شار شار

معنی:

هشدار

قتل نفسی عار شد در کوله بار

ظلم باشد شاخه بشکستن به زار

شب و بیخوابی و روزه و دعا

در تظاهر نیستی واجب نما

حج برو با دوری از نفس و هوا

یاد با آن گشتنت در آن انهار

در طبیعت عشق و رحمت خواسته

در نظافت واجب و آراسته

جمع کرده گر چنانکه باخته

نو روز زیبایی درخشد در دیار

هر چه در عالم از آن رب جلیل

از درخت و سبزه و برگ و نخیل

پاک گردیده خدا در یک دلیل

جمع کن مازاد را در هر سفر

آب را گل نکن ای آدم بدان

تشنه یابی نوش جانی در جهان

آب صاف شوریده قلبی در نهان

ذکر آن قرآن نوشته در اخبار

شیشه نشکن در طریق ای موذیان

در سر راه دگر خوابیده جان

پیر و کودک سر زند از این خزان

کو خجالت از خدا پس عار عار