سفیر الحب

تو   دیوانه  و  من    دیوانه    یارم

تو رعد و برق و من باران  می بارم

بکش  بشکن  ،   نزن  تیر  خلاصم

به  درد  و  غم  و  قصّه   سازگارم

...

خدایا  رازِ  دل دارم  ،  به هر کس  من  نمی گویم

که گفتارش چنان سنگین ، خجالت می  کشد رویم

مرا  دریاب  ای  خالق ، کمک  کن  تا ابد مدیون

صفایِ   عقل  می خواهم ، تکبّر    را     نمی جویم

...

برایِ    درد   درمانی     خدایا    آرزو  کردم

به زخمم مرهمی سر کن ، جهانم زیر و رو کردم

ندیدم همدمی بیدار ، به جز یک  عابدی غمخوار

به  صد  ناله  و صد  زاری ، پیامم روبرو کردم

...

تنم  می لرزد  از  سرما ، به  خود  یاری  دلم بستم

صفا  در آسمان دیدم ، و من روی زمین مستم

خدا  یارم  به  ایمانم ، نه  خودخواهی  نه گمراهی

ولی در وصلِ خویشان را ، به سازم معتقد هستم

...

از  آن  تیرِ  خلاصِ  تو  دلم صد پاره گردیده

طبیبم  بخیه ها  کنده ، و  علّت  را   نپرسیده

درونم  آز ها  فریاد ، تو  قلبم  آتش  افکنده

خیانت ها چو  می دیدم ، تنم از قلّه غلطیده

...

دلم  شور   می زند  امشب ، کنارِ  ساحلِ    دریا

زعمری  که  تلف   کردم ، بدور  از  دلبری   زیبا

به  روی  موج  غلطیدم ، و  عزّت  را    نجوییدم

نه غمخواری؟ نه دلداری؟، کنارم چون شبح پیدا

...

تو می بینی دلم تنگ است ، چرا می نالی از دردت

درونم  آتشی  سوزان ، چرا  می بالی   چون سردت

اگر  دیوانه  وارِ  من ، اگر  با   من   شدی   همدم

به  پاسِ  عاشقی  بودن ، چرا  می نازی دل سنگت

...

جاسم ثعلبی (حسّانی) 14/10/1399